SNI Burgerlike Politiek SNI se verslae

Die Solidariteit Navorsingsinstituut (SNI) is in 2010 in die lewe geroep en bestaan uit 'n dinamiese span wat take met oorgawe aanpak en uitvoer. Dié navorsingsinstelling en denksentrum is 'n sleutelelement van die vakbond Solidariteit asook die groter Beweging, wat deur hul deeglike navorsing en geloofwaardige inligting die groter beweging bemagtig in sy strategiese beplanning vir 'n vry, veilige en voorspoedige toekoms. Die SNI posisioneer die Beweging strategies op vier fokus-areas naamlik, arbeidsekonomie en -verhoudinge, sosio-politiese navorsing, politieke navorsing en regsnavorsing. Dit stel hulle in staat om te verseker dat die Beweging 'n belangrike en invloedryke akteur in die nasionale diskoers bly. Die ontleding van die bestaande en nuwe regeringsbeleid asook die lewering van kommentaar daarop, maak nog 'n groot deel uit van hulle verantwoordelikheid. Die instelling het in die verlede 'n sterk ekonomiese fokus gehad, maar het onlangs na nuwe terreine begin beweeg. Alhoewel die ekonomiese fokus altyd behoue sal bly, is die breër missie in 2017 om groot idees in klein woorde te verduidelik. Dit beteken dat hulle die Beweging se lede waar nodig wil toerus deur hul op te lei, te belyn en ideologies te versterk met argumente wat deur die SNI geformuleer is. Een van die groot verantwoordelikhede van die SNI is om vrae wat gevra word te beantwoord en dan die antwoord aan die lede te verwoord. Braai-ammunisie is 'n weeklikse geselsprogram wat as 'n kanaal dien om die antwoorde wat die SNI deur navorsing verkry, op 'n maklike en informele manier aan die breër publiek te kommunikeer, sodat hulle ingelig in gesprekke kan tree. Die Arbeidsmarkrapport is 'n meer formele kanaal wat die SNI gebruik om inligting aan die lede deur te gee. Dié verslag word kwartaalliks uitgereik en bestaan uit 'n innoverende indeks wat in samewerking met ETM Analytics ontwikkel is. Dié indeks gee vir elke lid 'n idee van werk en loonsekerheid in Suid-Afrika. Daar word ook elke kwartaal 'n peiling onder die lede oor hul werk en loonsekerheid gedoen, moeilike kwessies word dan deur middel van artikels bespreek wat dan deur die lede gelees kan word om hulle sodoende met inligting te versterk. Tweedens beplan die SNI om die nasionale diskoers te beïnvloed om ruimte te skep vir die Beweging se idees, om sodoende opponerende idees aan te spreek. Volgens Connie Mulder, hoof van die SNI is dit ons verantwoordelikheid om die idees waarvoor ons staan te verdedig. “Ons wil die kampvegter wees in die stryd van idees,” verduidelik Mulder. Deur middel van hul doeltreffende navorsing bou dié denksentrum ook saam aan 'n voorspoedige toekoms. Die ruimte van anti-Afrikaans, anti-Christelik, en anti-privaat instellings waarin ons onsself tans bevind bemoeilik die oprigting van opleidingsinstellings soos Akademia. Deeglike navorsing stel die SNI in staat om by dié debat betrokke te raak en die beleid teen te staan. Navorsing maak dit ook vir die SNI moontlik om die nadelige gevolge van die beleide wat ingestel word uit te wys, en dit skep ruimtes waarbinne opleidingsinstansies gebou kan word.

Solidariteit ontvang gereeld navrae oor ons politieke siening en party-affiliasie in die politieke sfeer. Die vakbond sal altyd sy politieke onafhanklikheid bevestig, maar steeds sy lede aanmoedig om te gaan stem. Ons gun ons lede die vryheid om vir 'n politieke party van hul keuse te stem. In die Solidariteit Beweging is ons beleid kortom dat ons nie by partypolitiek betrokke raak nie. Ons lede stem vir verskillende partye en ons wil nie daardie verskille wat verdelend kan wees in ons geledere inbring nie. Partypolitiek het 'n belangrike plek en rol, maar dit is nie ons rol nie. Ons glo egter dat ons lede se belange die beste gedien word as ons nie 'n spesifieke politieke party steun nie. Ons praat met almal, maar verbind ons aan niemand nie. Dit is om die rede dat die Solidariteit Beweging sy aksieplan van hoop bekend maak. Volgens die aksieplan moet Suid-Afrikaners nie hul hoop op 'n eksterne faktor, waaroor ons geen beheer het nie, vestig nie. Ons moet self beheer oor ons hoop neem. Die idee van selfverantwoordelikheid kom uit die Solidariteit Beweging se Christelike tradisie. Jy ontvang 'n roeping en is self verantwoordelik om dit uit te voer. Jy mag nie sê dat jy weens 'n Zuma, 'n groot ANC-meerderheid, 'n klein opposisie of 'n demografiese realiteit nie jou roeping kan uitvoer nie of dat jy jou hoop verloor het nie. Nee, dit is jou verantwoordelikheid om jou roeping uit te voer. In ‘n postverkiesingstyd gaan die rol van burgerlike organisasies om regte op te neem net groter word. Net soos mense tougestaan het om deel te neem aan die partypolitiek moet mense ook in toue staan om deel te neem aan die burgerlike politiek. Burgerlike politiek is praktiese politiek. Partypolitiek het 'n belangrike, maar beperkte rol. Partypolitiek skep 'n demokratiese omgewing, hoofsaaklik deur wetgewing, maar dit is burgerlike organisasies wat die Grondwet lewendig hou. In die Suid-Afrikaanse situasie wat gekenmerk word deur 'n verswakkende staat, gaan burgerlike organisasies selfs ‘n groter rol moet speel. Goeie voorbeelde daarvan is privaat beveiliging, privaat mediese sorg en privaat skole wat alreeds 'n realiteit is. Burgerlike politiek is anders gesteld as partypolitiek. In die geval van partypolitiek hoef jy net een maal in vyf jaar in die geheim 'n kruisie te trek. In die geval van burgerlike politiek moet jy deurgaans betrokke wees. Jy raak dus prakties betrokke by die skep van hoop. Daarom sê ons: Burgerlike politiek benodig hande wat vir hoop werk en jou hande is daardie hande wat benodig word. Die rede vir ons praktiese – eerder as politieke – strategie is dat ons lede meer weeg as wat hulle tel. Saam met hul gesinne verteenwoordig ons beweging al ver oor 'n miljoen mense – die meeste van hulle goed opgelei en produktief. Dit is mense wat werk vir 'n lewe en nie dink hulle kan net ‘stem vir 'n lewe’ nie. Ons verrig veel meer buite die parlement omdat ons praktiese planne nie afhanklik van politieke mag of goedkeuring is nie. As moderne ‘Helpmekaar’-beweging weet ons dat om polities mag-loos te wees dit ons nie magteloos maak nie. Daarom is die doel van ons Helpmekaar 2020-plan om 'n toekoms te skep waarin ons mense ook blywend vry, veilig en voorspoedig kan leef. So kan ons 'n volhoubare bydrae lewer tot die welstand van die land en al sy mense.  

Die Solidariteit Navorsingsinstituut (SNI) strewe daarna om met sy omvattende verslae die waarheid en harde feite rondom Solidariteit se veldtogte in swart op wit neer te pen. Die #StopRassisme-veldtog is vroeg vanjaar van stapel gestuur en die Rassisme-verslag wat op 4 April 2017 bekendgestel is, is een voorbeeld van hoe dié instituut se verslae veldtogte steun. Die Rassisme-verslag handel oor die selektiewe wyse waarmee daar met rassisme in Suid-Afrika omgegaan word. Volgens Connie Mulder, hoof van die SNI, fokus hierdie verslag spesifiek op individue wat hulself onlangs aan rassistiese uitlatings skuldig gemaak het, en verder dan die gevolglike ophef wat die onderskeie uitlatings in sosiale en die tradisionele media ontketen het. “Die verslag is in wese 'n vergelykende studie wat gedoen is deur te kyk na verskeie hoëprofielsake as gevallestudies, en om dan te kyk hoe dié sake deur die media en die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie (SAMRK) hanteer is,” het Mulder verduidelik. Vir die #StopRassisme-veldtog was daar 'n dringende behoefte om feite in swart op wit te hê wat wys waar daar spesifiek selektief met rassisme in die media omgegaan is. Die doel was om met harde feite uit te wys dat wanneer 'n wit persoon iets rassisties kwytraak, 'n spreekwoordelike bom in die media ontplof. In teenstelling daarmee, wanneer 'n swart persoon soos Julius Malema op 'n verhoog in sy hoedanigheid as leier van 'n politieke party rassistiese opmerkings maak, en selfs geweld en moord aanhits, word dit hanteer as net nóg iets wat hy gesê het. “Ons navorsing het getoon dat iemand se uitsprake soos Justin van Vuuren s'n meer mediaberigte gegenereer het as dié van Julius Malema met sy ‘Slaughter all whites’-opmerking,” het Mulder gesê. Volgens dr. Eugene Brink, 'n voormalige senior navorser by die SNI, wat gehelp het met die samestelling van dié verslag, het dit byna drie weke se voltydse navorsing geverg om die verslag te voltooi. “Ons wou gekyk het hoe wydverspreid en hoe intens swart-op-wit-rassisme in werklikheid is, asook wat die dubbele standaarde is wat toegepas word. Daar is ongelyke meetsnoere aangaande rassisme in Suid-Afrika, dit is net nog nie bewys nie. Ons wou op 'n kwalitatiewe en ook kwantitatiewe manier aan die publiek, die media en ook meningsvormers in die media sowel as die regering bewys dat dit wél bestaan. Ons het opgeweeg hoe presies ons dit kan doen en daar is besluit op 'n omvattende verslag oor die kwessie,” het Brink verduidelik. Wat hierdie verslag so suksesvol maak, is die feit dat niemand na vore gekom het om die feite te betwis of ander feite op die tafel geplaas het nie. Die verslag is uiteindelik by die Parlement, die SAMRK, asook by die Verenigde Nasies se komitee vir die uitskakeling van alle vorme van rassediskriminasie (CERD) ingedien. Verskeie swaargewigte in die Suid-Afrikaanse politiek maak deel uit van die klag weens die haatspraak en vreemdelingehaat wat hulle al geopenbaar het. Dit sluit onder meer in president Jacob Zuma, Julius Malema, minister Lulu Xingwana en die premier van Noordwes, Supra Mahumapelo. Die massaklag, waarvan die verslag deel vorm, is deur sowat 405 000 Suid-Afrikaners ondersteun. Bou saam met Solidariteit aan kragtige instellings. SMS BOUSAAM na 34802 (R1) of besoek http://solidariteit.co.za/bousaam/